Σύμμαχοι.Περιπλανώμενος στο παρόν, ανακαλώντας το παρελθόν, κοιτάζοντας το μέλλον. Τι βλέπω; Αρχιτεκτονική; Κτίρια; Κενά και πλήρη. Τον ασφυκτικό αστικό ιστό που έχει γίνει συνήθεια στoβλέμμα και καλεί τη φαντασία για το χρωματισμό της πόλης.
Όνειρα και φαντασία, μάλλον υπολείμματα ενός ρομαντισμού που μεγεθύνει το όραμα και την ανάγκη για στολισμό, την πραγματική σκηνογραφία. Ένα σενάριο, πέρα από την ανάγκη για επιβίωση στο χάος της νεκρής πόλης που θέλει να αναστηθεί. Θα τα καταφέρει; χρειάζεται συμμάχους και τότε δε θα υπάρχει καμιά αμφιβολία.
Comments : 0